Azijska voćna mušica (Drosophila suzukii)  je na višem nivou invazivna vrsta. Medjutim, za sada, kod nas nije utvrdjen nivo ekonomskih šteta koje pričinjava, tako da se  ona još uvek ne može svrstati u invazivne štetne vrste.

Suzbijanje D.suzukii zahteva integralni pristup, dakle, primenu svih raspoloživih mera zaštite – administrativnih jer je reč o karantinskoj štetnoj vrsti, agrotehničkih i hemijskih. D. suzukii pričinjava direktne štete tokom perioda zrenja, ali i indirektne praćene pojavom truleži i propadanja plodova. Zbog toga, hemijske mere zaštite podrazumevaju primenu  insekticida sa kratkom karencom i povoljnim ekotoksikološkim svojstvima, kao i primenu nekog od fungicida, takodje, sa kratkom karencom. Preporučuju se dva uzastopna tretmana jer štetočina može položiti jaja i u poluzrele plodove. Zbog moguće rezistentnosti preporučuju se insekticidi sa različitim mehanizmimadelovanja. 

Poznavajući biologiju D.suzukii i ekološke uslove  razvića mogu se primeniti i agrotehničke mere suzbijanja ove karantinske štetne vrste ukoliko se registruje u dugogodišnjim zasadima voćaka i vinove loze.

Bakteriozna plamenjača jabučastih voćaka (bakteriozna palež, "fire blighf^ koju izaziva karantinska bakterija Erwinia amylovora (Burrill 1882) Winslow et al. 1920 predstavlja jednu od najstarijih i veoma rasprostranjenih karantinskih bolesti voćaka. Istovremeno je ekonomski najznačajnija i najdestruktivnija bakterioza gajenih biljaka. Prvi put je zapažena krajem 18. veka (1780) u Severnoj Americi, u državi New York, u dolini reke Hudson, na autohtonim vrstama oskoruše, gloga i divlje jabuke,da bi se kasnije prenela i na osetljive gajene domaćine, odnosno jabučaste voćke - jabuku, krušku i dunju. U periodu kada je primećena i narednih stotinak godina nije se znalo za pravog uzročnika bolesti, da bi Burrill 1878. god. otkrio njenu bakterioznu prirodu. Patogen dobija svoje mesto u klasifikaciji i nomenklaturi tek 1920.godine svrstavanjem u rod Emvinia i nazivom vrste Erwinia amylovora (Burrill 1882).

Proširivši se gotovo na čitavoj teritoriji SAD, bakterija putem sadnog materijala dospeva u Japan (1903), zatim u Kanadu (1904), Novi Zeland (1919) i Meksiko (1921).Smatra se da je iz Novog Zelanda, sadnim materijalom preneta u Evropu. Prva evropska zemlja u kojoj je 1957. godine registrovan patogen bila je Engleska. Bakterija je zatim utvrđena u Holandiji i Poljskoj (1966), Danskoj (1968), Nemačkoj (1971), Belgiji i Francuskoj (1972). Desetak godina kasnije utvrdjena je na Kipru (1984), u Turskoj i Izraelu (1985), Grčkoj, Irskoj, Švedskoj, Norveškoj i Čehoslovačkoj (1986), Lisabonu (1988), Švajcarskoj (1989), zatim u Italiji (1990), državama Haiti, Bermuda i Zimbabve (1991), u Mađarskoj (1995). Do 1998. godine patogen je registrovan u 40 zemalja sveta

Naša naučna javnost je ukazivala na opasnost koja se bliži granicama naše zemlje, i da će ova bolest za Jugoslaviju postati prvorazredni ekonomski problem To se ubrzo i obistinilo, jer je patogen u Jugoslaviji praktično dokazan 1989. godine, a zvanično potvrđen 1990. godine.Na teritoriji sadašnje Srbije, registrovana je u gotovo u regionima.Bakterija E. amylovora spada u red ekonomski najznačajnijih i najštetnijih parazita jabučastih voćaka. Vrlo brzo dospeva u nove rejone i na nove biljke domaćine, a troškovi u cilju suzbijanja parazita vrlo su veliki. Tako se ističe podatak da je od 1951. do 1960. godine u SAD prosečan godišnji gubitak u proizvodnji kruške iznosio 1.500.000 dolara, a jabuke 2.500.000 dolara